Chemia rolna. Podstawy teoretyczne i praktyczne

Chemia rolna jest odrębną dyscypliną nauki utworzoną w połowie XIX w., która
ukształtowała się wraz z opublikowaniem pierwszych podręczników z zakresu
nawożenia oraz rozpoczęciem eksploatacji i produkcji nawozów mineralnych.
Dyscyplina ta zajmuje się poznawaniem i kształtowaniem oddziaływania nawozów
na roślinę za pośrednictwem środowiska glebowego. Głównym celem chemii rolnej
jest optymalizacja nawożenia, prowadząca do wzrostu plonów roślin, z zachowaniem
ich dobrych cech jakościowych, wysokiej efektywności, a więc i opłacalności,
oraz bez ujemnego wpływu na środowisko. Dobór optymalnej dawki nawozów
przy wysokiej efektywności ich działania ma wpływ na wzrost opłacalności produkcji
roślinnej, a jednocześnie eliminuje ujemne skutki nawożenia w środowisku
naturalnym. Centralną i specyficzną treścią tej dyscypliny jest określenie potrzeb
pokarmowych i nawozowych roślin oraz doradztwo w tym zakresie. Tak rozumiana
optymalizacja nawożenia może być realizowana przez chemika rolnego, jeżeli
uwzględnione zostaną wiadomości z dyscyplin pokrewnych, takich jak: gleboznawstwo
i mikrobiologia gleby, botanika, fizjologia roślin i biochemia, chemia,
ekologia. Równocześnie chemia rolna stwarza podstawy do dobrego opanowania
ogólnej i szczegółowej uprawy roli i roślin, przemysłu rolno-spożywczego, żywienia
ludzi i zwierząt, ochrony środowiska, przemysłu nawozowego i innych gałęzi
gospodarki.