Obiegi wodne i parowe w kotłowniach. Poradnik projektanta

Projekt kotłowni jest zwykle dziełem kilku specjalistów: ciepłownika-technologa, architekta, konstruktora, elektryka i automatyka. W bardziej skomplikowanych obiektach gospodarki energetycznej zespół autorski reprezentuje jeszcze szerszy zakres specjalności inżynierskich. Jakkolwiek wszystkie opracowania składowe są ważne, to jednak wiodącą rolą w projekcie źródła ciepła odgrywa technologia. Rozwiązania zawarte w projekcie technologicznym decydują o standardzie eksploatacyjnym i cechach ruchowych kotłowni, a także dostarczają innym członkom zespołu autorskiego wytycznych do projektów branżowych.
Najważniejszą częścią projektu technologicznego jest schemat technologiczny źródła ciepła, zwany też schematem ideowym. Wiąże on wszystkie elementy składowe w spójnie funkcjonującą całość. Choć różnorodność założeń projektowych implikuje odmienne rozwiązania techniczne źródeł ciepła, to w schematach ideowych można wyodrębnić pewne powtarzalne elementy składowe. Celem poradnika jest stworzenie „katalogu", zawierającego opis, zasady wymiarowania i doboru elementów składowych kotłowni, wytyczne do doboru urządzeń automatycznej regulacji i innych opracowań projektowych. W książce omówiono zasadniczo układy technologiczne kotłowni olejowych lub gazowych, choć szereg zagadnień może mieć zastosowanie także w odniesieniu do kotłowni węglowych. Układy automatycznej regulacji będą jednak dotyczyć wyłącznie kotłowni na paliwo płynne.
W pierwszym rozdziale zaprezentowano klasyfikację źródeł ciepła oraz podano zasady sporządzania bilansu cieplnego kotłowni wodnej i parowej. Rozdział drugi opisuje elementy schematu ideowego kotłowni wodnych, tam gdzie to konieczne, odrębnie kotłowni nisko- i wysokoparametrowych. Podobnie w rozdziale trzecim omówiono elementy kotłowni parowych: nisko- i wysokoprężnych. Każde z omawianych zagadnień, oprócz prostych przypadków, np. doboru średnicy rurociągu, zilustrowano przykładem obliczeniowym. Dobór urządzeń w przykładach ma jedynie charakter ilustracyjny, bez jakiejkolwiek intencji oceny producentów obecnych na polskim rynku.
Poradnik reprezentuje dość wąską dziedzinę wiedzy technicznej, co jest przez autora zamierzone. Celowo pominięto w nim np. zagadnienia z dziedziny przepisów budowlanych, przeciwpożarowych, bezpieczeństwa i higieny pracy. Podobnie zrezygnowano ze szczegółowego opisu konstrukcji urządzeń ciepłowniczych i energetycznych. Zagadnienia te są potraktowane wyczerpująco w innych pozycjach literatury, a ich włączenie pozbawiłoby poradnik jednorodnego charakteru.
Książka przeznaczona jest w głównej mierze dla projektantów źródeł ciepła. Mogą z niej korzystać także pracownicy ciepłowniczych firm eksploatacyjnych, wykonawczych, a także studenci wyższych szkół technicznych.
Autor wyraża wdzięczność Recenzentowi Panu dr. Marianowi Rubikowi za cenne iiwagi i spostrzeżenia wykorzystane w trakcie pisania i redagowania książki.
Kazimierz Żarski, Toruń, wrzesień 1999